The
GazettE – Redo
Хэзээнээс
бид ингэж царайлаад
Хэзээнээс
бид эвдэрч эхлээ вэ?
Урсан
өнгөрөх улирлууд хүртэл уйлж байна
Гунигтай
хөлийн чимээг минь хүйтнээр норгох нь
Юу
ч хэлэлгүй асгаран орох “бороо”
Хэлээч
бороо минь – Яавал дээр вэ?
Хөдөлж
чадахгүй нь – Юу ч ойлгохгүй юм
Хэлээч
бороо минь – Хаачвал дээр вэ?
Гав
ганцаараа - шалба норчихоод
Нүүр
тулаад бодсон бүхнээ хэлчихвэл
Ямар
нэгэн зүйл өөрчлөгдөх байх гэж бодсон
Ингээд
ойлголцохгүй үлдчихнэ гэж
Тэр
үед огтхон ч бодож үзээгүй
Үргэлж
л ийм байдаг чамтай
Шулуухан
хэлчихдэг болохоор
Хараагүй
юм шиг царайлж өгөх юм уу?
Үргэлж
л ийм байдаг чи
Зөөлнөөр
намайг шархлуулсаар
Сэтгэлийг
минь тавьж явуулахгүй юм
Хэлээч
бороо минь – Яавал дээр вэ?
Хөдөлж
чадахгүй нь – Юу ч ойлгохгүй юм
Хариулаач
бороо минь – ингээд дуучихсан уу?
Энэ
хэвээрээ удвал үйрч унах юм шиг
Хаа
нэгтээ таарч тохирохгүй чиний зан аашнаас
Зайлсхийх
гэж оролдож байсан юм биш ээ
Үргэлж
л хол санагддаг байсан
Бидний
зайг дүүргэх гэх бүртээ шархалж байсан
Хоолойгоо
ингэж өндөрсгөхгүй байсан ч зүгээр дээ
Энэ
гарыг минь тавих юм бол
Юу
ч асуулгүйгээр чамайг явуулна
Инээмсэглэлтэйгээр
хагацья гэж худлаа хэлэхгүй болохоор
Энэ
нулимсийг минь мартаарай, за юу
Үргэлж
л ийм байдаг чамтай
Шулуухан
хэлчихдэг болохоор
Ирээдүй
хэзээ ч бүрэнхий харагддаг байгаагүй
Хатахгүй
их гунигийг минь ч
Мартаж
чадахгүй дурсамжуудыг минь ч
Юу
ч үлдээлгүй урсгаад яваарай
Бороо
минь
Comments
Post a Comment