Аниргүйд уусах мэт
Нойтон өрөөнд ганцаараа
Амнаас үг унахгүй нь
Унтаж чадахгүй байгаа минь яагаад?
Чамайг харсан болхоор л
Нойтон шалан дээр нүцгэлээд, толгойгоо дараад унтлаа
Ойлгохыг хүлсэхгүй бодит байдалд
Ямар ч сэтгэл хөдлөлгүй
Хоолой минь ч гарахгүй үргэлжилсээр үүрд
Тэглээ ч мартаж байх шиг байна
Чамруу татагдан татагдсаар...
Унтахыг хүсэх юм. Нүдээ нээхээс айсандаа л тэр
Бүхнийг мартмаар байна.
Утгагүй амиа хичээсэн байгаа биз?
Чиний нэрийг дуудаж, айдас дундаа чичрэнэ.
Турьхан мөрийг чинь тэвэрч чангаар орилно.
Чиний өчүүхэн дулаан дунд
Ойлгохыг хүлсэхгүй бодит байдалд
Сэтгэл минь гүнрүү живнэ
Уруулыг минь нулмас бүрхэж үг хэлж ч чадахгүй
Ямар ч утга алга...
Нөгөө л хэвээрээ дуу минь гарахгүй
Нулимаж хаясан ч зүгээр дээ, хамаа алга
Ердөө л миний өмнө байх чи
Үнэхээр ганцаардсан төрхтэй юм.
Юу ч хийж чадахгүй өөрийггөө л эцсээ хүртэл үзэн ядмаар.
Нэрийг минь дуудах гунигт чи
Энэ хэвээрээ дэргэд минь байж болохгүй юм уу?
Тэгвэл би эцсээ хүрэт чиний хувьд хамгийн сайн хүү чинь байя
Цагаан шалан дээр, час улаанаар будагдсан чи үнэхээр тод
Дахиад дотно дүрээ харуулж, аяархан инээмсэглээч дээ
Урсан гарах нулмас минь чамайг хучиж
Би орь ганцаараа үлдчихлээ
Нүд чинь анигдаж, халуун дулаан чинь арилан одход
Би чиний дэргэд байсаар л...
Comments
Post a Comment