Шүхрээ дэлгэлгүй орхичихсон
Борооны чимээнд бүжиглэж байгаад
Мөрөн дээр минь дуслахыг нь мэдрэмээр байсан болхоор
Нүдээ аньлаа
Хүйтэн байсан ч гэсэн би гарцаагүй мэдэрсэн
Цээжинд минь асаж буй тэр галыг
Дахиад хайртай гэж хэлье
Хальж урсах энэ үгс минь
Хүрэхгүй нь... хүрэхгүй нь... чиний хойноос
Хичнээн хашхиран хэлсэн ч хүсэл минь бороонд угаагдчихлаа
Мартахгүй хэвээрээ л...
Сарнайн дэлбээ унахаа болчихож
Хичнээн шаналж байсан ч гэлээ
Хожимдсон зүйл байхгүй болхоор
Дахиад эхнээс нь эхлэх болно
Дэлбээнд үлдсэн үнэрийг нь мартчихсан байж, өмнө нь
Тийм болхоор одоо бүхнийг эхнээс нь бичнэ
Дахиад үүнийг хүсвэл би шархална, нулимас минь зогсохгүй байх
Би мэднээ.... мэднэ... суль дорой гэдгээ
Гэхдээ чамруу хүрч байсан энэ улиралын бүхнийг
Ямарч утгагүй болгомооргүй байна
Итгэж чадахгүй нь ... чиний үлдээсэн зүйлсд
Эцсийн эцэст ердөө л чиний дэргэд баймаар байна
Гнигийг ч устгаад, хайрыг ч устгаад
Мартвал яах вэ? Мартахгүй бол яах вэ?
Дахиад хайртай гэж хэлье
Хальж урсах энэ үгс минь
Хүрэхгүй нь... хүрэхгүй нь... чиний хойноос
Хичнээн хашхиран хэлсэн ч хүсэл минь солонго болох уу?
Гэрэл ирэх тэр үед
Comments
Post a Comment